Onderzoek

Emancipatie van het Jongerenwerk 

Allochtone jongeren 

Allochtone jongeren zijn in steeds belangrijkere mate doelgroep van het jongerenwerk. Er is jongerenwerk dat zich – al dan niet bewust – richt op een specifieke etnische groep en jongerenwerk waarbij men probeert juist tot culturele uitwisseling en verbinding te komen en etnisch homogene groepen tegengaat (Kooijman 2005). De meeste jongerenwerkorganisaties (60 procent) bereiken uitsluitend autochtone jongeren, een kwart van de organisaties heeft een gemengde doelgroep en bijna twintig procent van de organisaties bereikt alleen allochtone jongeren. In enkele publicaties (waaronder Kooijman 2005) wordt opgemerkt dat sommige allochtone meisjes helemaal geen gebruik maken van het jongerenwerk tenzij dit in aparte meidencentra wordt aangeboden.

Soms ook dragen jongerenwerkers bij aan het marginaliseren van meisjes door het bevestigen van de overwegende aandacht voor jongens en door uit te gaan van een traditionele rolverdeling. Verondersteld wordt ook dat het ontbreken van vrouwelijke jongerenwerkers bijdraagt aan het lage bereik van meisjes. Uit cijfers over jongerenwerkers in Nederland blijkt echter dat deze groep voor de helft uit vrouwen bestaat (van Griensven 2004). Mogelijk is er wel verschil tussen tiener- en jongerenwerk: vrouwen werken vaker met tieners en mannen vaker met jongeren.

In de focusgroep werd opgemerkt dat het soms beperkte aantal vrouwelijke jongerenwerkers wordt ingezet op de specifieke meidenactiviteiten waardoor bijvoorbeeld inloopactiviteiten door mannen worden gedaan. Dit maakt deze activiteit dan weer minder aantrekkelijk voor meiden.

Klassewerkers, Rotterdams Jongerenwerk

De uitkomsten van Klasse laten zien dat jongerenwerk vooral jongenswerk is. Dat blijkt al uit de scheve balans tussen mannelijke en vrouwelijke jongerenwerkers.

De 103 Rotterdamse jongerenwerkers die de portfolio’s invulden voor deelname aan Klasse waren 70 mannen en 33 vrouwen. Dit kan te maken hebben met het achterblijven van de doelgroep meiden in het jongerenwerk (het meidenwerk trekt meer vrouwelijke jongerenwerkers aan); ook wordt vooral ambulant jongerenwerk toch vaak gezien als ‘mannenwerk’.

De meeste vrouwelijke jongerenwerkers in Rotterdam werken met jongens. Soms zijn dat groepen die alleen uit jongens bestaan, soms zijn dat gemengde groepen van

jongens en meiden. De verwachting vooraf was dat het voor vrouwelijke jongerenwerkers niet altijd eenvoudig zal zijn om met groepen jongens te werken, vooral als het gaat om groepen jongens die vanuit hun culturele achtergrond een sterke rolopvatting hebben over de (minderwaardige) positie van de vrouw in relatie tot die van de man.

Conflicthantering bij Jongeren

Een aantal jongerenwerkers geeft aan dat er verschil kan zijn in aanpak of de uitwerking daarvan, afhankelijk van het geslacht van de jongerenwerker of het geslacht van de betrokken jongere. In sommige gevallen wordt hier bewust mee omgegaan. Zeker in het geval van een conflict waarbij fysiek geweld aan de orde is, zal dit conflict eerder door een man worden aangepakt dan door een vrouwelijke
jongerenwerker, alleen al vanwege het fysieke verschil in kracht tussen man en vrouw. Daarentegen wordt in sommige situaties juist een vrouwelijke medewerker gestuurd, omdat deze minder gauw worden geslagen.

Ten tweede blijkt dat vrouwelijke jongerenwerkers minder vaak serieus worden genomen door allochtone jongeren. Met name jongeren van Marokkaanse afkomst laten zich minder
makkelijk door een vrouw aanspreken. Een belangrijke rol hierbij speelt wel de band die de jongerenwerker met de jongeren heeft. Daarentegen lijkt het erop dat moeders, dat wil zeggen vrouwelijke jongerenwerkers met kinderen, vaak meer voor elkaar krijgen.

Tenslotte is het verstandig om bij (het aanpakken van) een conflict tussen een mannelijke jongerenwerker en een jongere van het vrouwelijk geslacht altijd te zorgen voor de aanwezigheid van een getuige, zodat misverstanden ten aanzien van seksuele intimidatie en dergelijke te voorkomen.